Ալիս Սողոմոնյանը գրում է. ԵՐԿԳԼԽԱՆԻ ՎԻ ՇԱՊԸ ԵՎ ԱՂԲՅՈՒՐԻ ԱԿՈՒՆՔԸ. Հեքիաթներում վի շապը լինում էր երկգլխանի կամ 7 գլխանի: Վի շապը փակում էր աղբյուրի ակունքը՝ բացելու դիմաց պահ անջելով գեղեցիկ օրիորդներ: Ի՞նչ էր պա հանջում և հիմա էլ ի՞նչ է պահ անջում երկգլխանի վի շապ, հան ցագործ ռոբիկ քոչարյանը: Պահ անջել էր
նախագահի աթոռ Հայաստանում, և տվել էին: Պահ անջել էր իր ճանապարհից վեր ացնել իրեն ար գելողներին, և վեր ացրել էին: Եւ ադպես շարունակ… Քաղաքական և պետական մոտ 40 գործիչների սպ անությունների պատ վիրատու այդ «կարիճ ռոբիկը» իրեն ստ րկաբար ծա ռայողներից մի ողջ բան դա ձևավորեց: Այդ բան դայի ամեն հան ցանքն արդարացնող կառույցն առաջին հերթին դա տաիրավական համակարգն էր՝ բազա ունենալով Երևանի պետական համալսարանի
իրավաբանական ֆակուլտետը: Այդտեղից դուրս եկող կադրերով մարդ ակեր ռոբիկն ու նույնքան հան ցագործ սեռժիկը լցրել էին դա տաիրավական համակարգը, և այդ խա մաճիկների կայացրած բոլոր վճ իռները ուղղորդվում էին Բաղրամյան 26-ից: Ովքե՛ր էին ընդունվում ապագա դա տավոր-կոռ ուպցիոներներ աճեցնող իրավաբանական
ֆակուլտետ. Քսան տարիներ շարունակ երկիրը քարուք անդ անող և թալ անող 2 թալ անչի, գո ղ և ավ ազակ ղարաբաղցիների «սահմանած», այսպես կոչված, «էլիտայի», գո ղացված փողերի հսկայական պաշար ունեցող թա ղային ավա զակների և օլի գարխների զավակներն էին ընդունվում այդ ֆակուլտետ: Եւ այդ ֆակուլտետում այսօր էլ դասավանդում են դասախոսներ, որոնք ո՛չ
Դիտեք նաև այս անչափ հուզիչ տեսանյութը..․․
միայն չեն ողջունել 2018-ի անհրաժեշտ ժողովրդական հեղափոխությունը, այլև ամեն կերպ և անթ աքույց դրա դեմ են պայ քարում և արտահայտվում: Դրանք բարոյական ի՞նչ սկզբունքներով են առաջ տանում իրենց գաղափարախոսությունը, որ դասախոսություն են անվանում: Ո՞վ է հիշյալ ֆակուլտետի, այսպես
ասած, «ցմա հ» դեկանը: Դա գագիկ ղազինյանն է (սրա որդին՝ արթուր ղազինյանը, Ազգային ժողովում շիշ շպ րտող, ջերմոցային պայմաններում մեծացած, հան ցագործ ռոբիկի ղեկավարած կուսակցության պատգամավոր է), որը ժամանակին ամուր կապեր էր հաստատել անօ րեն նախագահների հետ և իրեն տեր ու տի րական էր համարում դա
տաիրավական համակարգում՝ շատ արագ դառնալով նաև Հայաստանի գիտությունների Ակադեմիայի ակադեմիկոս: Վերը նկարագրածից երևում է, թե նա՝ այդ թաքնված կո ռուպցիոներ գագիկ ղազինյանը, ինչ «արժանիքներով» է դարձել ակադեմիկոս: Վիկտոր Համբարձումյանն ու ուրիշ պա տվելի ակադեմիկոսներ, Ակադեմիայի անունն արա տովորող այդ փաստով թե քանի անգամ շուռ ու
մուռ եկան իրենց արդար շիր իմներում, սա մենք չգիտենք, բայց որ երկգլխանի վի շապ ռոբիկի և նրա հաջորդի՝ սր իկա և խաղամ ոլ սեռժիկի օրոք անօ րինականությունն «օրենքով» կնքվում էր, դա արդեն մենք լավ գիտենք: Հիշյալ ֆակուլտետում աճած վի րուսից է նաև գագիկ ղազինյանի տղան՝ արթուր ղազինյանը, որն իր հոր և նրան աջակցող նախկին իշխանավորների թո ղտվությամբ
համալսարանում հաջողացրել է հիմնադրել և ղեկավարել «Եվրոպական ուսումնասիրությունների կենտրոնը»։ Ու հիմա, այդ հղ բացած արթուր ղազինյան կոչվածը, որպես քաշող եզ, լծ վել է «կարիճ ռոբիկի» ղեկավարած ընդդ իմության սայլին և Ազգային ժողովում խա ռնակչություններ հրահ րող ակտիվիստներից է: Ազգային ժողովում ընդդիմադիր խաղացողներից յուրաքանչյուրը ռոբիկին զե կուցելու
իր չափաբաժինն է ապահովում՝ աշխարհի ստ երն ու հայհ ոյանքները թափելով ներկա իշխանության վրա, ջրի շիշ շպ րտելով ճշմարտությունն երեսներին ասող պատգամավորի, անգամ Վարչապետի ուղղությամբ: Սա՛ է, այդ ընդդիմություն կոչվածների պահվածքը, սա՛ է դրանց բար ոյականության սահմանը: Սրանց պահվածքը տեսնելով և ավելի և ավելի զզ վելով
դրանցից՝ բնական է, որ ժողովուրդը պիտի իր զար մանքը հայտնի, թե Ազգային ժողովն օրենքներ ընդունելու վա՞յր է, թե՞ փողոցային խու ժանի բան սարկությունների վայր: Փառք Տիրոջը, որ գրագետ, իրենց երկիրը սրբությամբ պահող ջահել և հուսալի տղաներ և աղջիկներ շատ կան Ազգային ժողովում, ովքեր համարժեք պատասխաններով կարողանում են այդ տակ անքներին սա ստել: Բայց մեր երկրում
դեռ անցյալի մնացուկ ինչքա՜ն թերություններ կան, որոնք մենք չենք հասցրել վեր ացնել: Մեր երկիրը չսիրող ու այն ներսից քայ քայող դա վաճան ուժերին աջակցող և անցյալի մնացուկ դեռ ինչքա՜ն դա տավորներ, համայնքապետեր կան, որ շարունակում են մոլախոտի դեր տանել մեր երկրում: Առաջիկայում տեղական ինքնակառավարման
մարմինների ընտրություններն են: Ազգային ժողովում իրեն սանձ արձակ պահող, սու տասան, խա բեբա, դիմակը պա տռված, Սյունիքից պատգամավոր աննա գևորգյանն ի՞նչ աշխատանքներ կտանի, որ Կապանի համայնքապետի պաշ տոնում նորից ընտրվի գևորգ փարսյան անունով իր հովանավորյալը, դեռ պարզ չի, բայց որ մեր երկրի համայնքները պիտի ազատ մնան նախկին դա
վադիրներից, նախկին թալ անչիներից, դա անե րկբա է, դա քն նարկման խնդիր անգամ չէ: Կապանի այդ մնացուկ համայնքապետի թո ղտվությամբ էր, որ կրթության համակարգի օղակների, անգամ մանկապարտեզների աշխատողներին ստ իպողաբար մարդաս պան քոչարյանի պահ անջներն էին թելադրում:
Ի՞նչ է մեզ մնում անել այս պարագայում, սիրելի ժողովուրդ: Մեզ մնում է, որ վերջնականապես կարողանանք Ավգյան ախ ոռները մաքրել, որ մեր երկրում մենք ազատ շունչ քաշենք ու շենացնենք մեր երկիրը: Սա՛ է ժամանակի մար տահրավերը…Վերադառնալով վերնագրին՝
հիշեցնեմ, որ հեքիաթներում երկգլխանի կամ 7 գլխանի հր եշներին հաղթող լինում է, և այդ հաղթողը ջահել, առույգ, կոր ովի երտասարդն է: Այդպիսի երիտասարդներ շատ կան Ազգային ժողովում: Շարունակությունը գրելու կամ սա մեկնաբանելու կարիք, կարծում եմ, չկա: